بهزاد گلپایگانی و نسلهای نخستین هنر معاصر از زبان استاد عباس مشهدی زاده

به بهانه راه اندازی وبسایت بهزاد گلپایگانی با “استاد عباس مشهدی زاده” به گفتگو نشسته و آشنایی شان، آموخته های هنری، دوستان همدوره و نخستین نسل های هنر تجسمی مدرن و معاصر ایران را مرور کردیم. متن پیش رو نتیجه این گفتگو است:

“آنطور که تقریبا روشن به خاطر می آورم بعد از دوران دبستان و از اول دبیرستان همیشه با بهزاد در ارتباط بوده ام. ما در یک منطقه بودیم. بهزاد در خیابان اسکندری می نشست، کمی پایینتر از رشدیه، من خیابان باستان می نشستم مقداری بالاتر. یک همچین فاصله کمی داشتیم ولی مدرسه هایی که بین محل سکونت ما بود مدرسه هایی بود که قاعدتا ما آنجا همدیگر را می توانستیم پیدا کنیم. گاهی یک کلاس و یا پشت یک نیمکت، و تقریبا همیشه از نظر کلاس درس با هم همدوره و هم مرتبه بودیم و این ادامه پیدا کرد تا اینکه ما کلاسهای سیکل اولمان تمام شد. زمان ما که متولدین اواخر دوره پادشاهی رضاشاه بوده باشیم، یعنی ۱۳۱۵ تا ۱۳۲۰، در هفت سالگی وارد مدرسه می شدیم و شش سال دبستانمان طول می کشید و شش سال هم دوره متوسطه داشتیم که در دو بخش بود. بخش اولش که سیکل یک نام داشت هفت، هشت و نه را شامل می شد. ده، یازده و دوازده سیکل دوم را شامل و کسی که دوازده را تمام می کرد دیپلمه حساب می شد. ما بیشتر مقاطع با هم بودیم. حتی اواخر دبستان هم فکر می کنم ما با هم بودیم. اما روشنتر به خاطر می آورم که از سیکل اول با هم بودیم. من سیکل دوم را دبیرستان تمدن بودم که رشته ریاضی می خواندم و بهزاد دیگر با من نبود. بهزاد به نیروی دریایی در آبادان و خرمشهر رفت و از آنجا برای من نامه می نوشت که نامه ها را هنوز دارم. بعد رها کرد انصراف داد و بازگشت به تهران که من در این فاصله در دبیرستان تمدن که دیگر از این محله ها به دور بود و در چهارراه استانبول قرار داشت درس می خواندم.

ادامه مطلب